Yaklaşık M.S 50 senesinde Hierapolis’te dünyaya geldiği söylenen Epiktetos
Roma’da, Neron’un azatlı kölesi Epaphroditos’un kölesiydi. Orada Stoacı filazof
Musonius Rufus’un derslerine katıldı. Söylentiye göre {çok|fazla|birçok|çokça|aşırı} {sert|sağlam|güçlü|kuvvetli} bir efendisi vardı.
Birgün Epiktetos’un bacağını kıskaçla burkarak kendince eğleniyordu. Zavallı
Epiktetos “Efendim kıracaksınız” dedi. Nihayet bacağı kırılınca da “Söylemiştim,
kırdınız” demekle yetindi.
Epiktetos, azat edildikten {sonra|akabinde|ardından|arkasından|daha sonra|sonradan} kendisini felsefeye adadı. Stoa felsefesi onunla
kurumsal temellendirmelere yönelmeksizin, {kişiye|insana} {günlük|gündelik} yaşantının yasalarını
bildiren bir ahlak felsefesi oldu.
Epiktetos’un Nikopolis’teki öğrencilerinden Flavius Avrianus, derslerde tuttuğu
notları düzenleyerek Düşünceler ve Sohbetler adlı kitabı yazdı.
Bedeniyle köle, bilgeliğin bilinciyle hür, bir “bilgi sevici” olmaktan çok, “bilginin
kendisi” olan Epiktetos, felsefeyi şu cümleyle özetler:
“Felsefeyle uğraşıyorum, deme; kendimle uğraşıyorum, de.”