Georges Perec deneysel bir metin yazmaya karar verir. Paris’in kilisesi ve çeşmesiyle meşhur Saint-Sulpice meydanındaki kafelerde üç gün belli saatlerde oturup görmüş olduğu her şeyi not eder.
Otobüslerden güvercinlere, tanıdık yüzlerden Japon turistlere Saint-Sulpice meydanından geçen her nesneyi ve kişiyi dikkat çeken özellikleriyle yazar. Günlük yaşamın durağanlığını ve heyecanını yansıtan bu metinde hiçbir şey olmadığını düşündüğümüz anlarda olanları anlatır
Sıradan görünen hayatın olağan dışı anlarını sözcüklerle, seslerle ve harflerle oynayarak kaybeden Perec, yaşamın nasıl farklı okunabileceğini bize gösterir. Belki de asıl hayat, zaman, insanlar, akrabalar ve bulutlar dışında hiç bir şeyin hareket etmediği o anlarda yaşanmaktadır