Goethe'nin şiir anlayışı: “Şiir muhtevası, hayat muhtevasıdır” hükmüne dayanır. Şiir, samimi doğar, iç hayatın ifadesidir. Yaratıcılıkta hiçbir gaye yoktur. Şekil, hislerle dokunur ve şair, şahsiyetini bu dokuda gösterir. Gerçekten de Goethe'nin tüm şiirleri hislidir. Şahsiyeti “hareketi bir taraf yana dizişin sakin aynasında ve heyecanlı bir karşı karşıya koyuşun dramatik tasvirlerinde” gözükür. Her biri, hayatının canlı yaşayışlarıdır. Renkleri de hayatı kadar çeşitlidir. Epik, dramatik, müzikal, felsefi ve hicvi unsurlar birbirine karışmış, içiçe dolanmıştır... (Önsözden)