Campbell son derece ağır suçlarla itham edilmesinin yanı dizi bir yazar, bir zamanlar orta karar şöhrete kavuşmuş bir oyun yazarıydı. Yazardı demek, sadece sanatın gerektirdiklerinin ona, üstelik herhangi bir sakınca görmeden yalan söylettiğini söylemektir.
Oyun yazarıydı demekse hiç kimse sahne kadar acayip bir yapaylıktaki bir şey yüzeyinde hayatları ve tutkuları çarpıtan bir adamdan daha iyi yalan söyleyemeyeceğinden, okura yapılan daha da sert bir uyarıdır.

İnsanı insan yapan nedir?
Kimliğimizi ne belirler?
Genetik miras mı? Yetiştirilişimiz ve ailelerimiz mi?
Irkımız, dilimiz, dinimiz mi? Çevremiz mi?
Coğrafya mı? Tarih mi?
Başımıza gelenler mi?
Yoksa hepsini aniden alıp ne yaptığımız mı?
Davranışlarımızın altında hangisi yatıyor?
Yaptığımız yada yapmadığımız şeylerin sonuçları, son tahlilde tümüyle bizim midir? Doğru, herzaman göründüğü gibi midir?
Yalan her bağlamda fena müdür olmadan anahtar,
görelilik kuramının söylediği şey midir?
Merhamet yapılmaksızın insan, insan olur mu?

Kurt Vonnegut, başyapıtlarından Mezbaha 5’te ufak bir rolde görünmüş
Amerikalı ‘Vatan Haini’ Howard W. Campbell Jr’ı başrolüne oturttuğu casusluk öyküsü
Gece Ana’da, tanıyıp sevdiğimiz, hem gülümsetip hem göz yaşartan sivri diliyle
bir defa daha şereften merhamete, aşktan ihanete her yönüyle insan olmayı anlatıyor