Bir çok insan için eski yunan sanatında heykeller kadar bakanı etkileyen, göze hoş gelen misal yoktur. Söz konusu eserler, eski uygarlıkların sanatında ilk defa insan ya da hayvan tasvirlerinde 'kavramsal' kuralları bir kenara atan ve bilinçli olarak da sanatın nasıl doğadakini, yani yaşayanı taklit edebileceğini ayrıca onu nasıl daha geliştirebileceğini araştıran örnekler olarak isimlendirilebilirler. Bu keşfin İ.Ö. sekizinci yüzyılın başlarındaki yarı soyut denemelerinden, erken beşinci yüzyıldaki, daha yaşamdakine yakın olan örneklerine kadar olan süreci bu el kitabında araştırılmış ve çok sayıda resimler ile tartışılmıştır.